Ik houd van de boeken van Het Balanseer, na De encyclopedieën van de val lees ik Bewogen selfies. Een boek in terracotta. Het naderend einde zit me op de hielen. De lijsten met links naar nog te lezen artikelen leest als een jaargedicht. Obe Alkema is een geduchte jagerverzamelaar, een archivaris, een imitator, een mythologiseerder, een rupsje-nooit-genoeg.
Notities gemaakt, zinnen gekopieerd.
Details maken herinneringen minder non-descript en ongrijpbaar, minder kansloos tegenover het vergeten (p. 30)
Als je iets doet kan het ook een belofte aan jezelf inhouden.
Obe Alkema heeft tinnitus, tinnitus heeft hem. Dwangmatig lezen, dwangzuchtig scrollen, geopende tabbladen voor later, verdwijnen in een project drukt tinnitus weg. Tinnitus stopt nooit.
De draaimolen van het denken stopt nooit. Schrijven is nooit af. De lijst met ongelezen artikelen is eindeloos.
Kevin Killian. Bruce Boone.
Nostalgie naar een tijdperk toen je er zelf nog niet was.
Darian Leader. Het nieuwe zwart.
Alles verzamelen maar je er niet toe zetten alles te lezen, te schrijven om de realiteit niet onder ogen te hoeven komen. Die realiteit onder ogen komen. Daarover schrijven.
Boulimisch lezen.
‘Ja, maar je las niet op een boulimische manier, eerder anorectisch.’
‘Hamsteren, vraatzucht.’
‘Krenten uit de pap. Wel de krenten, niet de pap.’
Grote lappen tekst doorlopen, verwerken, ‘verorberen’ (Kouwenaar). Verlangen dat je niet bevredigd krijgt.
Twijfelen is een psychische kwelling, veroorzaakt angst en paniek (J.J. Goudsblom)
Ik ben bezig met mijn autobiografie, maar het zal niks worden (p. 54)
Haast. De haast die ik voel lijkt op de haast van vroeger wanneer de film begon, of je favoriete programma, en je nog in de keuken de laatste hand legt aan de versnapering (p. 60)
Die haast is er niet meer. Je gebiedt de film te starten wanneer je zit. De haast, het ongeduld, heeft zich verplaatst naar het kijken en luisteren — ik speel pratende mensen 1.5 1.75 2 keer zo snel en mis geen woord wat anders wel het geval is omdat je gedachten afdwalen in de pauzes, de ehs.
Gênante nabestaande. De wettige nabestaande wil jouw rouw niet. Je moet alleen rouwen.
Over Diana Athill. Ze bekent kleur en niet elke kleur is mooi.
Dood, elk verlies, is een ‘lange blik op het ondraaglijke’.
Een dagboek is dat ook. Een dagboek is een lange blik op …. [preoccupatie, obsessie, gewoonte, neurose, interesse, herhaling]
Kevin Killian. Perhaps inconclusivity has become a watchword for our era; we don’t trust people with totalizing answers (p. 69)
‘You should have been there when…’ doet pijn. Gevoel te laat te komen.
Anticiperend verdriet. Geen grip willen krijgen uit angst dat het je ontglipt. De teleurstelling anticiperen (p. 79)
Schrijf zo gênant mogelijk (John Wieners)
Writers who love too much.
Life is basically too sad too live.
Echoot een tweet van Douglas Coupland die ik nooit ben vergeten. Wat is depressie? Too much love and nobody takes it.
Remembering: je was erbij. Mythologiseren: je wil erbij.
Beide waardevol.
Feit versus fatsoen.
Dat de realiteit tegenvalt is een te gemakkelijke ontsnappingsmogelijkheid om iets dan maar niet te doen.
Mental game blijven spelen. Veel corrigerende ervaringen opdoen. Zucht naar zekerheid, controle, de dingen halfslachtig doen. Jezelf, je verlangen, doden.
Deze expressie is gericht op het vinden van een privédomein en ontdekken wat je wilt (p. 125)
Kun je iets anders doen dan jezelf herhalen? (p. 128)
Over het niet kunnen herinneren van een droom na ontwaken: op ongelegen momenten trap ik in ern scherf van die droom (p. 135)
Twee keer hardop gelachen.
Om de uitdrukking ‘terwijl hij er als een zeester bij lag’ toen Obe Alkema zich op hem liet zakken om ontknaapt te worden.
En hoe hij na een bedevaartstrip naar de plek waar Pier Passolini is vermoord het monument achter slot en grendel trof en vergeefs teruggaat om er dan achter te komen dat het een nepslot was.
Het platform biedt 4.00 euro (8,8 eieren, 2,11 liter benzine).