Marinus Boezems Windtables – drie hoge tafels met opwaaiende, dunne, witte lappen stof. Hoewel het kunst is zou je het tafelkleden kunnen noemen, in beweging gebracht door enkele tafelventilatoren op de grond. Elk tafelkleed ruist zachtjes in zelfgemaakte wind. Marinus Boezem beademde ooit een beeldbuis die daardoor besloeg. Hij verdween achter zijn adem, daarna verscheen hij weer scherp in beeld. Dat is op televisie uitgezonden op 21 februari 1971. Het beademen van de beeldbuis. Het duurt 2 minuut 37. Het hoofd van Marinus Boezem heeft alle tijd, het hoeft geen dreigende stilte vol te praten, de wereld draait gewoon door. Het gebeurt allemaal in het volle licht. Laura van Dolron zei al: het mysterie wordt groter als de goochelaar het klepje in de hoge hoed laat zien waaruit hij een konijntje tovert.