Ik rijd achter een auto met url, een zilvergrijze volkswagen polo die glimt in de zon. De externe trigger werkt, zodra ik op werk ben, voor de thee, voor de mail, voor het begroeten van een collega, voor de vergadering, typ ik de url: een uitnodiging voor shabbat-diensten in Amsterdam-Noord. ‘Vanwege een nieuw beleid van Youtube kunnen wij niet meer live gaan. Men moet meer dan 1000 abonnees hebben om Live te gaan.’ De tweede hoofdletter ontroert me, ik vermoed een automatisme in het schrijven ervan, denk na over het beleid van Youtube, in de vergadering, na de mail, met de thee, uit een zakje, warm water uit een automaat.