Marshall McLuhan raast voort. Hij brengt me van A naar B. Hij benadrukt dat hij geen theorie heeft. Narcose is een beter woord. Marshall McLuhan narcotiseert de lezer. Zijn denken verdooft. Als je het gaspedaal van een auto indrukt, ben je verlamd. ‘A medium both extends and amputates,’ zegt hij. Je beweegt razendsnel, terwijl je stil zit. Marshall McLuhan is de auto. Mijn voet slaapt.
Vorige week zijn 85.000 historische filmpjes aan ons zenuwstelsel toegevoegd. De filmpjes zijn SEARCHABLE, zegt youtube (capslock van Pathé). Ik probeer me iets nietsearchable voor te stellen, iets niethistorisch. Ik denk aan de vlinder en de orkaan. Ik denk aan toen er nog geen filmpjes waren.
Op één ervan, Emily Davison Throws Herself Under The Kings Horse (1913), stapt een jonge vrouw tijdens een paardenrace op een drafbaan, trekt aan een teugel een paard omver en sterft, vertrapt door het paard. Daarom heb ik nu stemrecht. Ik negeer het verlammende effect. Ik kijk naar de kat. Ik wil alleen de kat zien. Ik snap Jezus.
Een lichaam reageert op een amputatie door waarneming te blokkeren.
Narcissus is etymologisch verwant met narcose.
Dit is een stuk theorie van de man zonder theorie.