De bekeerling is altijd de afvallige van iets anders. – Marguerite Yourcenar
Ik geef haar mijn inloggegevens op myss.com zodat ze alle lectures die ik van Caroline Myss gekocht heb – Myss heeft haar zaken zakelijk en webtechnisch voortreffelijk op orde – rustig kan luisteren. Ik verontschuldig me bij voorbaat dat ze elk verhaal begint met een gebed maar dat het vaak maar één zinnetje is, zoiets als ‘this day will never come again’ of ‘this is the new beginning of all that is yet to be’ waar ze vervolgens als een gier omheencirkelt, ik gebruik bewust het woord preek niet, en o ja, dat als Myss god zegt, ze niet een of andere off planet guy with a beard bedoelt, ze bedoelt natural law, en dat ze geloof ik als ik me niet vergis de laatste jaren minder bezig is met medical healing, alleen nog wil lesgeven zodat we onszelf healen… en hoe rationeel ze is, ze is een realist, zeg ik, totaal niet zweverig, en terwijl ik dat allemaal doe realiseer ik me dat ik Myss verdedig alsof ik een nieuwe geliefde voorstel maar niet helemaal zeker ben van mijn zaak: ik wil dat je haar leuk vindt, vind haar leuk, ze is eigenaardig, eigen en aardig, praat af en toe een beetje hard, haalt schel uit, I know, I know, maar haar mind (buddha), haar hart (jesus), haar soul (some darkness there), en in bed! (oordopjes in) Waarom ik haar leuk vind? De manier waarop ze lesgeeft. Ze zegt tegen iemand, nee, ik herhaal de vraag niet, de vraag is duidelijk, stop the dialogue. Waar te beginnen? Guts and God in Vancouver (2016) bijvoorbeeld, in part 5 komt ze lekker op stoom. Ze legt zo’n law uit. Being conscious betekent weinig, zegt ze, niks eigenlijk, het gaat om conscience, een woord dat we uit ons vocabulaire gestoten hebben. Who pokes your dragon and why, vraagt ze. Bij wie verlies je alle energie en waarom laat je dat gebeuren? Toch voel ik me niet gerust. Ik hoop dat ze Myss niet associeert met new age, quinoa eten, yoga, religie, god, vermoedelijk omdat ik dat zelf diep van binnen doe en me daarvoor schaam. Ik ratel maar door. Religie is een verkleedpartijtje, zegt Myss gelukkig. En, the goal of life is life, maar niet per se human. Misschien sterven we uit. So be it. Het voelt, kortom, alsof ik haar de huissleutel van mijn binnenste overhandig. Gelukkig vertelt ze mij in zes zinnen wat in de wereld gebeurt (Venezuela, eieren) want dat volg ik al maanden niet meer.