Collega neemt vleesetende plant mee uit China voor kantoortuin. Collega stopt fiets in achterbak, schraapt de bekleding van zijn auto, brengt me in de regen naar huis (auto als extensie om droog te blijven). Collega haalt chocoladetoetje uit kantine. Klas neemt heft in handen en inspireert. Student toont sciencefictionfilmpje uit 1895 – La Charcuterie Mécanique van Louis Lumiere – dat bioindustrie voorspelt. Collega schenkt thee en geeft instructies voor het goede leven, wat een praktisch leven is, vol parabels en verhalen. Collega vraagt of ik met haar een keuzevakje wil begeleiden, waarin studenten DEAF bezoeken. Ja, ik wil. Collega toont truc (= functionaliteit) in spreadsheet-programma waardoor ik in één zucht alle herkansingscijfers invul in het systeem en op vrijdagmiddag een uur eerder klaar ben. Met collega vrijdagavond tekstvak bedacht… zalig stadium waarin het lesplan radicaal en simpel is, het moeras van de werkelijkheid nog ver weg. Ik ken geen enkel beroep dat zoveel vreet, maar dat is niet gek, hoeveel verschillende beroepen oefenen we uit in zo’n mensenleven?