Ik sta in een schilderij van Magritte, La reproduction interdite (1937). Ik kijk in een spiegel en zie mijn achterhoofd. De constructie ligt open en bloot, ik zie precies hoe het werkt, een cameraatje vliegt als een satelliet om de aarde, mijn hoofd, en doet wat een satelliet doet, de aarde waarnemen. Het maakt het mysterie groter, niet kleiner. Ief Spincemaille maakt apparaten waarmee je dingen kunt waarnemen die je zonder die apparaten niet kunt waarnemen. Het zijn apparaten uit 1800. Scherp als een scheermes. Een spiegel. Een ketting. Mechanica. De apparaten hebben iets gevaarlijks en onafwendbaars. De mens, halfblinde evolutionaire toevalligheid, overgeleverd aan nieuwsgierigheid, het moeilijk bedwingbare verlangen meer te zien. Eerder liet Ief Spincemaille voelen hoe het is om een fototoestel te zijn, snakkend naar licht. – Ief Spincemaille op STRP Biënnale