Ik voel me enorm – en onverklaarbaar – aangetrokken tot de man die over bladgroen schrijft, al ben ik pas op bladzijde 23. Op tal van laboratoria wordt hard gewerkt om erachter te komen wat de rol is van chlorofyl, bladgroen, bij fotosynthese. Zodra we dat weten en na kunnen bootsen is het energieprobleem opgelost. De zon schijnt op aarde immers overal. Ooit stuitte hij op de complexe structuur van de vissenhuid: kruisende onrekbare vezels. Functie onbekend. Hij sprak met zijn vrouw en hij sprak met zijn garagehouder. Zijn vrouw wist hem te vertellen dat in de kledingindustrie gebruik wordt gemaakt van de schuine bies (schuine draad heeft meer rek), zijn garagehouder dat diagonale onrekbare vezels in Michelin x-banden krachten in beide richtingen langs de diagonaal doorleiden (handig bij remmen en optrekken). Hij kon de vis nu duiden: soepele rek en kracht doorgeven aan de staart. Het uitgehakte pad naar kennis; leren van de natuur, de vrouw en de garagehouder. Het komt goed. – Bionica, leren van de natuur, John J. Videler