Ik legde haar de ervaring voor dat je je leven in zekere zin uitwist door erover te schrijven. Wanneer je eenmaal over iets hebt geschreven, bestaat alleen nog de versie op papier. Die is als het ware over de belevenis heen geschreven. Ik vergeleek het met vakantiefoto’s, die ik liever niet maak omdat je vakantie – en de stroom beelden die je bewust of onbewust hebt opgeslagen – anders gereduceerd wordt tot die foto’s.
Eigenlijk ontwerp je een aanvaardbare, leefbare versie, zei ik. De naakte kale waarheid is vaak te naakt en te kaal om in zijn naaktheid en kaalheid op papier te zetten. Zelfs wanneer het naakt en kaal lijkt, is het vaak een opgesmukte naaktheid en kaalheid. ‘Humankind cannot bear very much reality.’ – Kristien Hemmerechts, Schrijven – Kun je dat leren?