Gisteren ontmoette ik Li. She’s from LA, dus daar geboren, nu woont ze, na San Francisco, waar ze werkte in tech, in Amsterdam. Ik weet niet of ze het vervelend vind dat ik haar echte naam gebruik. She knows exactly what I do, what my writing is about. Lisa F. suggereert om aan onze teksten de regel toe te voegen ‘certain names and indentifying details have been changed’ maar ik drink liever 15 koppen sterke koffie dan één mok slappe thee. Li schreef over mij, ik over haar. Toen ik de eerste paragraaf las, dacht ik, wat een wonderbaarlijke ervaring, zo voelt het als over je geschreven wordt. Zo ziet Li me, het klopt, het klopte heel goed, het klopte niet, it’s true, it’s not true, al twijfelde Lisa F. over het feit (nonfiction workshop) dat ik vier boeken per week lees. Maar ook dat klopt, er is immers nog altijd die ene week waarin ik er zeven las. Gulzig omdat ik het niet weet, lezen om te lezen hoe het kan, schrijven om het anderen te vragen. What makes people tick? Ik weet nu dat Li het liefst op het strand zit. En dat daar ook een grote angst ligt. Misschien zijn die situaties interessant, waarin verlangen en vrees elkaar ontmoeten, omdat dan iets gebeurt, je niet alleen vegeteert.