In het duister van vóór en na de update klik ik wat in het rond, een vertrouwde dagelijks routine die een zekere achteloosheid veronderstelt, maar van een rustig wandelingetje langs favorieten is nauwelijks sprake – elke minuut poppen nieuwe links, tweets en filmpjes op. Ik kijk nu naar een jongeman in een witte onderbroek in een slaapkamer in Japan. Het duizelt. Internet is een popcornpaleis. Een nooit-te-annexeren oneindigheid.