De werkelijkheid en niets dan de werkelijkheid, dacht ik, maar ik weet nu, woorden zijn geen atomen. Nooit verschijnt de werkelijkheid, wat dat ook is. Je bent veroordeeld tot mimesis, tot nabootsing, tot schepping van een nieuwe. Teleurstelling. En toen las ik Ann Carson. Sommigen denken dat mimesis zoiets is als een snapshot nemen van een gebeurtenis, en dat je dan op de pagina zoiets hebt als ‘a perfect record’, zegt ze. Zo ziet ze het niet. Ze definieert mimesis anders. Een gedicht is volgens haar ‘an action of the mind’. De mimesis bestaat eruit dat je als lezer eenzelfde gedachtestroom ervaart, eenzelfde denkactiviteit uitvoert die de dichter eerder uitvoerde, dat je meebeweegt, ‘so by the time you get to the end you’re different than you were at the beginning and you feel that difference’.