Gemma Pauwels heeft een tekening gemaakt van iemand op een bank. Ze zit met de handen in het haar. Naast haar ligt een tablet met de mededeling: u hebt 32 nieuwe berichten: woonkamer (5), keuken (10), slaapkamer (8), tuin (9). Om haar heen liggen de dingen, de afzenders van de berichten, ze willen aandacht.
De koffiemachine zegt: koffie is 78 graden celsius.
De waterkoker zegt: halfvol.
De fruitmand zegt: bananen zijn rijp!
De klok zegt: het is 16:00 uur.
De oven zegt: nu voorverwarmen.
De wasmachine zegt: klaar :-)
De vriezer zegt: 3x spinazie t.h.t. eind deze maand.
De koelkast zegt: de melk is op.
De radiator zegt: 20 graden celsius.
De plant zegt: minder zonlicht.
De bloemen zeggen: water verversen.
Het kussen zegt: opschudden.
Het etensbakje van de kat zegt: bijvullen a.u.b.
Het kopje zegt: omspoelen a.u.b.
De vork zegt: vertel, hoe gaat het met je? Diezelfde vork houdt bij hoe vaak en hoe snel je eet.
Ik stel me het leven voor, savanne, steppe, gevaar, op de vlucht voor een eindeloze wolk gifpijltjes, afgevuurd door alles waarmee ik omringd ben, voortdurend omsingeld, altijd lichtelijk verdoofd – alsof een schoolklas een dag lang aan je hoofd zeurt. Je geeft bij de software-instellingen aan: doe mij een beleefd servies, een strenge koelkast, een vergevingsgezind bed, een weinigeisend hoofdkussen. Taal (regieaanwijzingen) gaat ons redden.