Ik heb twee citroenen uitgeperst op een fietszadel dat in de lucht stak. Ik heb 27 flessen op een tafel met rood garen omwikkeld, en de tafel. Ik heb een trui als een broek aangetrokken, dat voelde niet goed, alsof ik iets onomkeerbaar stuk maakte toen ik mijn benen in de mouwen propte, alsof ik iets verkrachtte. De trui bleef zich met alle macht verzetten tegen mijn logge lijf. De wol was stug. Ik was teveel. Ik vertrouwde het niet. Het doen niet, de kunst niet, de kunstenaars niet, mezelf niet. Ik vind het niet fijn voor de dingen. Blijkbaar wil ik kunst waarmee ik niks te maken heb, die buiten mezelf ligt. Kunstenaars die kunst maken. Schrijvers die schrijven. Dingen. Tautologieën, geen analogieën. De instructie die me het meest is bijgebleven is de instructie waarbij ik niets hoefde te doen, die door anderen is uitgevoerd, die sinds ik haar las door mijn hoofd doolt: ‘Casting a ring from silver and losing it in the street’. Het idee genoeg. De woorden. Dat beangstigt. De wereld bestaat niet tweemaal (Fritz Mauthner). – do it, 60 instructies verzameld door Hans-Ulrich Obrist, MU