Ik herinner me een meisje dat op de radio vertelde over haar beroep. Bij het schikken van bruidsboeketten maakt ze altijd een wegwerpboeket, zodat de bruid het wegwerpboeket kan gooien, en het echte kan bewaren.
Ik raakte geboeid. De handelingen die komen kijken bij het uitoefenen van een vak verraden condition humaine, menselijk tekort, menselijk teveel, tijdgeest, zorg voor de ander. Waar bewaart een bruidspaar het echte bruidsboeket?
Ze vertelde dat het bruidspaar zelf meestal weet welk type bloem het wil, het heeft de symboliek opgezocht. Soms kan ze daaraan niet voldoen. Is het niet het seizoen voor die bloem. Dan vult ze op met kunstbloemen.
Zekerheid zoeken, niet willen dat dingen wegglippen. Een mens vastleggen, voor de rest van je leven. Mooie foto’s maken, glurend naar elkaar vanachter een boom, het boeket in de hand.
Thuis binge ik met nieuw iemand Couples Therapy. Psychotherapeut Orna Guralnik neemt haar hond Nico overal mee naar toe. Hij heeft verlatingsangst. Nico zit/ligt ook bij de therapiesessies.
Dat detail neemt me voor haar in. Je ziet Orna luisteren, haar hoofd een fractie bewegen, terwijl mensen, New Yorkers, praten. Ze zijn zes maanden bij haar in therapie.
Haar spreekkamer kan in een woonblad. Prachtig interieur. Hout. Zachte bruine aardse tinten. Ruim. Ze draait een enorme glazen zandloper met bruin zand die eruit ziet als een kunstobject om voordat een sessie begint.
Zij kan in een modeblad. Prachtige, stemmige niet al te opzichtige kleding, steeds anders.
Haar wachtruimte kan meegenomen worden in het woonblad, geen leesmap met Donald Duck en Libelle maar houten speelobjectjes waaraan je kan draaien. Abstracte kunst aan de muur (Rorschach-test). Ze hangt steeds andere schilderijen op.
Tussen de therapiesessies door loopt ze door New York, met gedachtenflarden over haar vak in voice over. Ze staat voor een deur, gaat binnen bij Dr. Virginia Goldner, haar wekelijks consult over de consulten. Ze zitten op straat (terras).
Psychoanalyse is een wonderlijke professie. Op eieren lopen, net het juiste zeggen (weinig zeggen, op tijd je hoofd draaien naar de partner die niet aan het woord is). Over een koord dansen (‘wat voel jij als zij dat zegt?’), een stapje naar de ene zetten, dan weer omdraaien naar de ander, boven een afgrond.
Omdat je de dynamiek tussen de koppels ziet en Orna ziet opereren voelt het alsof je in opleiding bent bij Orna. Je gluurt lekker mee, onderuitgezakt op je doorgezakte bank. Het voelt ook alsof je zwijgend aan relatie(s) werkt.