Het Starbuckslogo lijkt op een zeemeermin met twee staarten. Het beeld voelt evenwichtig, de hoeveelheid koffie, machinaal geproduceerd, in elke beker afgemeten, zoetzachte smaak, waar ter wereld ook. De meermin, afgesneden bij haar middel zodat ze vooral mens is en weinig zeeschepsel, houdt haar vissestaarten vast alsof ze op een schommel zit. Als het logo een musical was barstte ze in gezang uit. Haar golvende haar bedekt kuis haar bosten en accentueert die. De vorm annexeert het verhaal, wordt veeleisend, de vectoren willen dansen, consistentie dringt zich op. Totdat je googlet, dan zie je dat er oude afbeeldingen bestaan met sirenen met twee staarten.