Het pakje wordt op de stoep gelegd. Er wordt aangebeld. Ik zie haar nog net fietsen, ze draagt blauwe plastic handschoentjes, werpt een blik achterom om te zien of ik me om het pakje bekommer. Heerlijk werk lijkt me. Bezorgen is een vorm van zorgen en vandaag is iedereen thuis, zover ik kan kijken. Vorige week kwam een scharensliep aan de deur, een man met een baard en zweet (‘mijn vader slijpt al 40 jaar op de dijk, heb je botte messen of tuingereedschap?’), waarschijnlijk komt hij elk jaar en merk ik het nu. Soesman zegt dat je bewegingen niet kunt verklaren vanaf punt A, het punt van vertrek, een magazijn op een industrieterrein waar mijn pakje samen met de andere pakjes voor de straat ligt opgeslagen. Eerst is er het plan, het plan is er eerst. Iets in de geest bepaalt de koers. De theatermaker die me op het boek opmerkzaam maakte brengt het boek niet bij me, mij niet naar het boek, daarvóór wilde ik het al, daarom luisterde ik. Ik gaf gehoor. Manifestatie vond ik altijd een vreemd woord, eerst zien dan geloven, totdat ik het niet langer een vreemd woord vond, eerst geloven dan zien, in die zin komen mensen en dingen naar je toe. Er is een plan, een idee, iets geestelijks, een geesteshouding, geest beweegt, dan beweegt de rest, alles eromheen. Kijk naar een eikel, een zaadje, de wil om de economie draaiende te houden. Nu zou ik kunnen proberen om uit te vinden waarom de twee theatermakers in mijn leven zijn, waarom ze beneden aan de keukentafel een oud wolletje naait (‘zo worden ze niet meer gemaakt’) en waarom ik vannacht droomde van iemand die ik al een jaar niet heb gezien met wie ik wel eens rondreed en een visje at in Antwerpen en achter de kunstkippen van Koen van Mechelen aanjoeg op het terrein van Verbeke Foundation. De celbioloog uit het boek hanteert een metafoor: rups wordt vlinder. In het rupsstadium sterven cellen. Er gaat iets dood, creatie gaat altijd gepaard met destructie. Er rijden grote witte bussen met deuken en onder de verflaag het zwakke schijnsel van het logo van een vorige eigenaar en de dingen bewegen. Er is een plan dat mijn koers bepaalt, en onze.