Ik wil niet over gebeurtenissen praten alsof het hoe er minder toe doet dan het dat. Schrijven is steeds kiezen tussen vertellen (en toen, en toen, en toen) en beschrijven (stilstaan, de dingen van een kleur voorzien, uitwijden over de kleur groen in de natuur). Net als in een gesprek vraag ik mezelf voortdurend af: grijp ik in, houd ik de boel op, of zwijg en luister ik? Het lijkt me zinvol om op alle filmpjes te klikken en te luisteren of iemand zingt in die filmpjes terwijl zij niet te horen wil zijn in die filmpjes (amateuristische filmpjes, dikke, luidruchtige mensen) en dat dan te rapporteren. Er is eeuwig werk. Elke seconde komt er één uur aan filmpjes bij. Als muziek van iemand is, is waarover iemand zingt ook van iemand, en als waarover iemand zingt van iemand is, moet dat ook gerapporteerd worden. Er is eeuwig werk.