21st century skill: knowing what you want before you get it (Rachel Cusk over Elizabeth Gilberts Eat, Pray, Love)
Weten verwerpen wordt begerenswaardiger naarmate je meer weet, moe van de klim, wetend dat je niet alles kunt weten, je moraal zwak is, je een lichaam hebt dat altijd honger heeft, verlangt. Het weten van Lao Zi is aanlokkelijk, het biedt een uitweg, hij verwerpt de deugd, streven naar het goede, omdat elk streven het tegendeel in zich bergt. Hij doet niet het goede, hij weegt niet af, hij doet het zekere, automatisch, vanuit het hart. Hij leeft amoreel. Hij is. Hij kent de wederkerende kringloop van de getijden, de eeuwige wisseling van worden, vergaan, groeien en sterven. Hij zoekt geen roem, geen faam, als hij al ergens naar streeft dan naar wijsheid (verinnerlijking), verborgen blijven. Hij doet niet, wu wei. Hij laat de scheppende vernietigende tijd zijn werk doen. Op wie ben ik, waarom nu, zo boos? Mezelf, dat ik zijn wil, terwijl willen met zijn in tegenspraak lijkt? Mezelf, dat ik zo boos ben? ‘Uit woede kan ook iets moois ontstaan,’ zegt ze.
[Natalia Ginzburg schrijft dat we kinderen de grote deugden zouden moeten leren, niet de kleine: ‘not a desire for success but a desire to be and know’. Rachel Cusk in Coventry.]