Zeven uur ‘s avonds. Op de hoek van Rue Oberkampf en St Maur in Parijs hangt een billboard. Daarop, werk van Swoon. Het leuke is dat het over het werk van de vorige kunstenaar is geplakt. Elf uur ‘s avonds. Na de onthulling van het billboard zit Swoon midden op de vloer in Galerie LJ Beaubourg wat te werken. Een pot witte verf staat naast haar om zwarte lijnen weg te typexen of juist aan te zetten. Het voelt opdringerig om een foto van haar te nemen. Dan maar van de galerie, twee portretten liggen op de vloer, collages hangen aan de wanden – en ook een filmpje om iets van het Frans van de galeriehouder vast te leggen.
In het bijzijn van Swoon die aan het werk is naar haar werk kijken is raar – alsof je het uit beleefdheid mooi moet vinden. En dan thuis achter het toetsenbord wel vanalles durven en doen – er kleeft besmuiktheid die me niet bevalt aan schrijven over kunst. Swoon maakt levensgrote houtsnedes en drukt ze af op grote vellen papier. Ze loopt over ze heen en trapt de inkt erin – alsof ze druiven perst. Ze maakt ook papercuts, portretten die ze direct uit papier snijdt. De figuren lopen aan de onderkant uit in een wirwar van lijnen en draden die soms de ruimte inkrullen. Dan zijn ze wat mij betreft op hun mooist.