The smallest and shortest pieces of art strive for perfection; the largest and longest strive for greatness.
Sarah Manguso schrijft ultrakorte alinea’s, alsof ze vis fileert en je de afgebeende graat geeft. Ze schrijft er 300.
Toch is iets anders aan de hand dan louter aforismen. De dingen zingen, of het ding dat haar geest is.
Ze streeft naar greatness, vermomd als perfectie. Ontwerper van zakelijkheid, dichter die precies is en weglaat.
Ziel zonder tijd of geduld om onder een boeddhaboom te zitten. Of te wachten tot de appel valt.
I don’t write long forms because I’m not interested in artificial deceleration. As soon as I see the glimmer of a consequence, I pull the trigger.
The dark owns everything, but our sun comes out often enough that we think the universe is half dark, half light.