Met een scherm val je iemand lastig, je schiet een kogel af. Een boek is goed. Een boek houdt op. Zeven katjes in een zak stoppen en die in het water gooien is slecht. Irritant als je ziet dat iemands gedachten afdwalen. Daarom is het boek superieur. Zeven katjes in een zak stoppen, en dat filmen en dan stoppen is slecht. Het ontbreken van closure maakt rusteloos, informatie niet, information overload niet. Ik maak kennis met het begrip ‘calm computing’, technologie die vredig functioneert, ergens op de achtergrond, als een slapende kat, zonder om aandacht te vragen. Ik verlang naar ‘calm computing’. Daarnaast maak ik kennis met Ai Hasegawa die haar voortplantingssysteem ter beschikking stelt aan een in zijn bestaan bedreigde soort: ze wil een haai, dolfijn of tonijn baren. Dolfijn en tonijn hebben haar voorkeur. Omdat dingen nooit gaan zoals je wil, moet ze, nadat de dingen onderzocht zijn, genoegen nemen met de haai. De haai is haalbaar. De haai past. Klein haaitje.
Zeuxis had ooit druiven zo realistisch geschilderd, dat vogels ze wilden opeten. Parrhasius een gordijn dusdanig dat Zeuxis het wilde openslaan. Is de haai gelukkig? Het steeds opnieuw moeten bedenken hoe iets afloopt is stressvol, daarom zijn er verhalen, om te vertellen hoe het afloopt. Historically, the web has skewed toward lean-forward tasks. However, lean-back uses are emerging. The glanceable is a single-purpose, low-density app that streams real-time information into the room. A user can keep a glanceable app running in an unobtrusive place, and have the information he needs at a single glance: de feed van de kat op internet. Dan waarschuwt een man dat ik in de ‘broadcasting fallacy’ ben getrapt. Not all lean-back interactions requiring minimal user input are TV-like. Iemand zegt dat internet – dus het leven – snel, realtime en supersocial zal worden. Een ‘boek’ zal dat dus niet zijn. Een boek: your thoughts have turned to stone.