Een herinnering is een verandering in de structuur van het brein, zegt Terrence Sejnowski. Ik stel me voor dat een herinnering gefabriceerd wordt door het verbinden van de ene gedachte aan de andere, het wegduwen van weer een andere, dus het vergeten van iets. Misschien kun je eindeloos dingen in je hoofd proppen, vormt tegen het schedelgewelf een reeks ijzige gedachten een klont zoals achterin een vrieskist: zo voelt het niet. Ik heb werkelijk het gevoel dat dingen weg zijn, het voelt leger en leger in mijn hoofd, ik weet nauwelijks wat ik gisteren heb gedaan. Nu weet ik dat mijn brein niet is veranderd. De omstandigheden (de dagen?) zijn teveel hetzelfde. Vleugels zijn een voorzetting van warmtehuishouding met andere middelen: door te flapperen kun je jezelf warm vliegen. Of jezelf naar de warmte vliegen. Binnenkort – internet moet vol – zijn herinneringen niet nodig, dan is alles er. Alles verandert.