When Sleeping Beauty wakes up, she is almost fifty years old – Maxine Kumin

Schrijven is gedoemd te mislukken, en daarom onweerstaanbaar.

Het stuwt niet, er is geen kant-en-klaar recept, geen algoritme, er zijn er 100.000, hele kookboeken vol. Je begint zonder dat je de regels kent. Ziende blind, horende doof stommel je voorbeelden bij elkaar. Je kiest je soort. Je probeert een vleermuis. Een eekhoorn. Een computer. Een scalpel. Je kiest een genre zoals je een vakantie kiest, een opleiding, een beroep. Je hoopt op het beste.

Ik heb dat gevoel met leven niet.

Leven lukt, omdat het gebeurt. Een algoritme wordt uitgevoerd, een zaadje wordt onvermijdelijk een eik, leven voel je aan je voltrekken.

Na een bepaalde leeftijd is verveling ook niet langer mogelijk.

Zelden komt het in me op dat uit 1000 zaden die een plant verspreidt (‘vertrouwend op wind en vogels, op omstandigheden’) er slechts eentje tot wasdom komt. Ik ben die ene, een zelfsprekend gevolg van oorzakelijke omstandigheden: vrouw, wit, bemiddeld, Nederlands, houdt van auto’s, van snelwegen, van snelheid (= tijdloosheid), van kort, van essentie. In gedachten: uit de weg, aan de kant, ik smash je de baan uit.

Leven kan lukken, een script wordt uitgevoerd. Schrijven mislukken, omdat je kunt stoppen.

Stoppen klinkt actiever dan opgeven, alsof het met flair gebeurt.

Terwijl schrijven vrijheid belooft (al die vormen, soorten, typen, rijken, evenzovele genres en teksten als er dichters en schrijvers zijn), is de mogelijkheid tot stoppen de werkelijke vrijheid.

Leven beëindigen lukt niet. Ik ben gestorven in december 2015 en nu leef ik.

[We liepen in de koude zondagavond naar buiten met biertjes en boeken in onze hand, bezweet van tennis, koud van hysterische gedichten. Marjolijn van Heemstra had zojuist Anne Sexton gelezen in De nieuwe liefde, daar lag de biografie van Diane Wood Middlebrook, de kaft bevlekt, befrummelt, vettig betast door twee vrouwen van Perdu die het boek verkochten, in de biografie lees ik dat Anne Sexton bevriend raakte met Maxine Kumin, een dichter, van wie ik 25 quotes aantref op het web, een schaaltje pinda’s dat ik achteroversla en het is nog steeds pas 6 uur 48.]