‘Knipperen met de ogen als reactie op onverwacht geluid, huilen in je eentje, misselijkheid bij het horen van een schokkend verhaal is hetzelfde als bukken wanneer je een kogel voorbij hoort fluiten: het is dom, maar niet bukken zou nog dommer zijn. Dit is, meen ik, het niveau waarop emotie functioneert.’ Nico H. Frijda. De emoties. Al weet ik het onmiddellijke nut ervan niet, en al kun je schrijven zonder, het woord ik is een handig hulpmiddel dat eraan herinnert, uitdrukt, dat een tekst door iemand wordt geschreven (= bedacht, betwijfeld, verworpen, teruggehaald).