Als er afstand is kun je verlangen. Hoe moet je verlangen naar iets wat dichtbij is? We moeten minstens op 30 cm afstand van elkaar liggen om elkaar scherp te zien, als een kat. Maar ik leef liefst onder een loep, een bijziend leven. Ik ruik haar haar, het ruikt heerlijk, naar haar. Onder haar zitten allerlei gevoelige zenuwen, mijn neus drukt erop, het aaigevoel huist er. Ik wil dichtbij in schrijven. Waarom eigenlijk? Er is geen nu in schrijven. Opschrijven wat je nu denkt en nu voelt terwijl wat je nu denkt nu voelt gekleurd wordt door herinneringen en verwachtingen. Alles is onzeker. Ik wil niet steeds vertrekken. Ik wil een vleugje verlangen, geen vrees. Wat is de juiste afstand?