Boek van Job. Waar was jij toen de fundatie van het universum gelegd werd?
Wat gebeurt heb je niet, hoe je reageert wel, in de hand. Het is begrijpelijk dat je boos, bang, woedend, wanhopig bent. Leven is lijden (dood, ziekte, verval, ouderdom, geweld, kwellingen, tekortkomingen). Elke andere reactie is een mysterie.
Goelag Archipel. Alexander Solzjenitsyn.
Jordan B. Petersons theologie lijkt op die van Caroline Myss. Hij geeft tijdloze wijsheid terug in de vorm van geboden, niet van wetten, gij zult dit, gij zult dat, alsof hij tegen een kind spreekt dat gedisciplineerd moet worden, zo lees ik hem.
Myss spreekt me aan als volwassene: lees de wetten af in de natuur, ze gelden behalve op fysiek, tribaal, ook op spiritueel, energetisch, psychologisch, mystiek niveau. Congruentie leidt tot minste energieverlies, waardoor je kracht overhoudt voor je contract met de wereld. Ofwel, voor leven.
Je moet weten wat je gelooft hameren ze beiden op.
Ik weet niet waarom ik de behoefte voel Caroline Myss te noemen terwijl ik Peterson lees, misschien omdat ik me aan hem stoor. Petersons belangrijkste wet in dit boek: chaos/orde. Orde en structuur is nodig om chaos die leven ten diepste is aan te kunnen, om niet toe te geven aan het kwaad, aan wanhoop, om er iets van te kunnen maken, om niet verzwolgen te worden.
Stoort me dat hij chaos vrouwelijk noemt, orde mannelijk, dat hij wil labelen terwijl hij die twee begrippen vervolgens zo eendimensionaal beschrijft.
Wat geeft meer orde dan de vrouw die om de zoveel uur een kind voedt, die leeft met de maandelijkse getijden, die een sokkenla opruimt en de handdoeken opvouwt? Wat is chaotischer dan (de consequentie van) fysiek geweld, waar je gaat en staat de omgeving onder te pissen, te annexeren en ruimte in te nemen?
Er zijn meer vormen van orde dan die gebaseerd zijn op dominantie en hiërarchie. Leven is niet louter chaos. Een kind baren, een complex wezen maken in je binnenste, is orde scheppen.
Prikkelend boek.
[bij het lezen van Jordan B. Peterson, 12 regels voor het leven]