Elk verhaal dat ik vertel moet vanaf nu vijf elementen bevatten, zegt de man die lang niet kon schrijven. Er moeten dingen gebeuren. Muziek zwelt niet zomaar aan.
Beethoven hield van happy endings, zegt een andere man. Classic three part storytelling. Suffering, struggle, overcoming.
Er moet altijd in wat het met me doet, zegt een derde.
Contract, crucible, clock (vierde).
Zo stel ik me de loopgraven voor, je schiet de man neer die op je afkomt, maar er blijven nieuwe mannen komen, de een na de ander doemt op, het zicht op de horizon voor eeuwig geblokkeerd.
Gestalten. Geestverschijningen.
Het voelt nooit lekker opgeruimd.
Nir Eyal zegt dat je verslaafd bent (‘hooked’) als je iets impulsmatig doet, er niet bij nadenkt, en als je het herhaaldelijk doet. Een vraag komt op en voordat je in je eigen hoofd naar een antwoord zoekt, zoek je het antwoord online.
Je voelt eenzaamheid opkomen, angst, verveling, lichte, milde, nauwelijks waarneembare onrust en gaat online.
Daar vind je de geborgenheid van de tribe, het plezier van de jacht, het strelen van het zelf.
Facebook. Google. Mail.
Natuurlijk ga je online, als de bikkelhardheid van leven tot je doordringt, de somberheid van de situatie.
Sapiens heeft een wonderpil gemaakt.