Ik neem een foto van de muur en denk, hij heeft gelijk, ik loop om, mijn hoofd naar beneden, stoeptegels tellend. Dan: het lijkt me juist een verdienste van internet, dat het een bepaald tekort van de straat opheft. Opeens ben ik het vermogen tot invoelen kwijt terwijl het er daarnet nog was. Mogelijk maak ik me druk om niets, is zijn kant van de zaak geen verkapt protest, geen uitnodiging om hem op straat aan te klampen maar een neutrale constatering, is hij graag typografisch bezig in een inktzwarte nacht. Ik fiets door, de oren gespitst, sneller trappend. – amsterdam noord graffiti, statemen