Er was een man die vinken onderzocht. Hij isoleerde ze, stopte ze in geluidsdichte kooitjes. Hij wilde weten of ze liedjes zouden gaan fluiten als ze die hun ouders niet hoorden zingen. Ah, het leven: je absorbeert andermans verhalen, zwijgend sta je rechtop, tot je er genoeg van hebt, je oefent uithoudingsvermogen, je mist optimisme, being tired of most humans in any case. Je leest verder, meer over vinken, over blinde vinken, over verschroeide oogleden, waarbij men dus oogleden aan elkaar schroeit, hoe, denk je wanhopig, hoe verzegel je ogen? Met gloeidende naaldjes met brandende was? Men dacht dat ze mooier zouden gaan zingen. Men experimenteerde ook met ziende vinken in verblinde kooien. Thorpe contributed to the growth and acceptance of behavioural biology in Great Britain. ‘Wil je iets weten, je hoeft geen moeite te doen erachter te komen. Wil je iets niet weten, het komt toch binnen.’ (Nelleke Noordervliet)