Dit weblog is non-fictie, niks is gelogen, alles is waar. Vanochtend lag ik op een snijtafel om een bult te laten weghalen die sinds Sinterklaas in het land is in mijn lichaam zit. Zo’n bult is niet verontrustend tenzij hij gaat ontsteken en zwellen, tenzij hij om aandacht zeurt als een kind. De bult moest dus weg en het enige waaraan ik kon denken toen de dokter adrenaline in me spoot en een groen papieren kleedje met een volmaakt cirkelvormig gat precies in het midden ontvouwde en over de bult heen drapeerde (‘schoon werkvlak!’ hoor ik mijn moeder zeggen, maar zij zei ‘steriel’) – en ze niet met een appelboortje het weefsel onder de huid in één keer opzoog (plan A) maar het met een schaartje in delen losknipte (plan B), was of er een kern van waarheid zit in de uitdrukking ‘eigen schuld, dikke bult’. Het lichaam kapselt alles in – geen wonder dat het denken dat ook wil.