In plaats van napraten over Dood wilde Pauline Kalkar vooraf praten over Vrede. Bij binnenkomst werden onze handen gewassen met stukken citroen en veel water. Iemand had witte broden boven lange tafels gehangen en blauwe stroken papier rond glazen gevouwen. Daarop stond: we are living in a world today where lemonade is made from artificial flavors and furniture polish is made from real lemons. Een diplomaat sprak over pendeldiplomatie en begrafenisdiplomatie. Soms zijn begrafenissen de enige plek waar mensen zonder gezichtsverlies een paar minuten met elkaar kunnen praten. – Kamp, Hotel Modern, Theater Frascati