Wie Georg Christoph Lichtenberg zoekt, ontdekt foto’s van ontblote bovenlichamen waar de bliksem is ingeslagen. Lichtenberg blijkt de naamgever van de figuren die ontstaan, rode naaldachtige vertakkingen op de huid, tijdelijke tatoeages, fractals (‘lightning flowers’) die na uren of dagen weer uitdoven. Lichtenberg blijkt ook de naamgever van een krater op de maan. En de eerste Duitse auteur van aforismen, al nuanceert R.J. Hollingdale, vertaler van The Waste Books, dit in zijn inleiding bij dit boek. Wikipedia vermeldt die nuance niet, wel dat Nico Rost in de Tweede Wereldoorlog zonder toestemming van de Duitse censuur Lichtenbergs aforismen heeft vertaald en gepubliceerd en daarvoor in een Duits concentratiekamp werd opgesloten. De willekeur drijft me tot waanzin – het laatste feit kan niet worden toegevoegd, er is geen kers op de taart, het einde is zoek, zoeken is het begin, oorzaak en gevolg zijn omgekeerd, gebeurtenissen splitsen zich tot in het oneindige. Als je bedenkt dat Nico Rost, verzetsstrijder, zich in het lemma over Lichtenberg heeft verstopt – 27 van de 142 woorden op de Wikipedia-pagina over Lichtenberg gaan over Nico Rost, is het gek dat de meeste Wikipedia-pagina’s zo kort zijn. Er is ongelooflijk veel werk te doen. Die hoeveelheid werk maakt me duizelig.