Afgelopen vrijdag was ik getuige van het moment waarop alles stilviel. Het was vreselijk om naar te kijken. Ann, die zit en zwijgt. Dansers, die zitten en zwijgen. Af en toe doen ze een suggestie, waarop Ann niet reageert. Geen mogelijkheden, niets. Een blokkade die opgelost moet worden voordat verdergegaan kan worden, maar die niet opgelost wordt, omdat op geen enkele manier verdergegaan kan worden. Soms staan dansers op, proberen iets. Het leidt tot meer niets. En dat uren lang. Het is alsof het stuk zegt, tot hier en niet verder, what is the essence? I don’t believe you.