Ik houd van Trouw, rubriek Natuur, de schrijvers laten voortdurend zien hoe virtuoos de schepping in elkaar zit, hoe prachtig zij inmiddels is geworden. Twee ogen aan de voorkant van de kop waarmee de uil diepte ziet, twee ogen aan de zijkant van zijn prooi om hem van alle kanten te zien aankomen. De man die dit schrijft is afgestudeerd aan de Landbouw Universiteit in Wageningen op een predictortest voor gorilla’s, fluistert internet.
Even later lees ik, niet toevallig, nog iets over kijken. De Olympische goden waren toeschouwers, al grepen ze wel eens in, jaloers en opvliegend en partijdig als ze waren (een verschil met een god die zich terugtrekt en zegt, zoek het onderling maar uit). Kijken en bewonderen werd beschouwd (sic) als het hoogste. De loutere schoonheid – het kalon – van alle verschijnselen op aarde nodigde hiertoe uit. Nodigt.