Je kunt in het leven twee dingen doen, eerder beginnen met fluiten, zoals merels doen, om boven het steeds vroeger beginnende lawaai van stad, geraas en verkeer uit te komen, of harder fluiten.

Of je keert naar binnen. Je speelt een ander spel.

Begin de dag bewust, zegt Myss. Review your plans for today. Weet met wie je wanneer waar bent.

Het is zeven uur ‘s ochtends. Scherp licht. Ik zit achter het keukenraam.

Het muisje dat ‘s nachts in de keukenkast bezig is, kleine doosjes versleept, verhuist, klimt omhoog langs de takken van de rozenstruik. Knabbelt op zijn gemak aan de knop, een rozebottel. Ik heb gelezen dat muizen door gaten ter grootte van de diameter van een potlood kunnen. Dat is echt piepklein. Ik mis de kat die naast me achter het raam zou zitten kirren bij het zien van leven.

De specht klimt omhoog langs de bast, klopt insecten los met een hoofdpijn die grenst aan het onbeschrijflijke, die voor hem geen hoofdpijn is. Zijn buik is vuurrood alsof het hier het paradijs is, een regenwoudkleur.

De ekster hopt omhoog van tak naar tak.

Vogels klimmen, hoppen en lopen. Ze vliegen minder dan ik denk.

Een seconde geleden wilde ik dat alles stopt, mijn verplichtingen.

Live in the present moment, zegt Myss. Hier en nu wil je nooit dat het stopt.

Wat in de buurt komt is dit schrijven, omdat ik niet weet hoe een bericht eindigt. Hoe kun je zo een leven inrichten? Dat het spontaan is.

A vision of life as play and possibility.

Ik lees Finite and infinite games van James P. Carse. De infinite player kent het einde niet, wil dat het spel voortduurt, hoeft er zelf niet te zijn, niet te winnen. Wat hij schrijft herken ik.

De rollen in de wereld zijn finite, theatraal.

Vanmiddag speel ik docent. Vanavond speel ik een ander spel.

Realiteit is wat overblijft als je niks meer gelooft (Philip K. Dick). Specht. Blauwe bes.

Ik ga havermout maken met appel, banaan, walnoten en blauwe bessen. Die zitten vol antioxidanten, ze hebben geen schil, ze zitten dus vol pesticiden.

Ze eet liefst vruchten met schil. Ze verandert me.

Het gemak van geen schil.

[bij het lezen van Finite and infinite games, A vision of life as play and possibility via BVDS]