Ik woon aan een braakliggend landje. Schoolkinderen rennen er achter vlinders aan en laten aardbeien groeien. Ze hebben een houten bord gemaakt met regels waaraan ze zich houden als ze het landje betreden. Regel vier luidt: ‘geen geweld gebruiken’. Het bord heeft een paar dagen rechtop gestaan. Nu ligt het doormidden op de grond. Maakt treurig. Waarom staat er niet ‘de mooiste aardbeien van Amsterdam kweken’? De mens is een wolf. De wereld een strijdtoneel. Een oorlog van allen tegen allen. Zonder regels gaat het niet. Hoe kunnen die kinderen al zo vroeg geïndoctrineerd zijn? Kon de meester of juffrouw het kringgesprek niet sturen of wilde hij of zij dat niet?