Laatst (dd. 18 december 2008) was ik bij een vriend. Op het moment dat een iets langere stilte dreigde te vallen dan daarvoor liet hij me filmpjes op zijn laptop zien. Zelden zo’n leuke avond gehad. Ook vanwege de filmpjes. Zo toonde hij een filmpje over de expeditie van Scott naar de zuidpool (1910-1913). Tragisch. Zestienhonderd mijl over ijs afleggen om te ontdekken dat Amundsen je net voor is geweest. Doodvriezen op de terugweg. Maar dat was niet het bijzondere, wat me bijbleef waren twee momenten uit het filmpje:
1.
een fragment waarin de expeditieleden warm aangekleed uit het winterkwartier naar buiten komen en op het ijs gaan voetballen. Eén voor één lopen de mannen langs de camera en vertelt een voiceover hun naam en functie. Scott loopt achteraan, hij draagt de bal (je bent leider van een expeditie of je bent het niet). Als de mannen vervolgens gaan voetballen, hebben ze schaduwen van wel tien, twaalf, veertien, zestien, achttien meter lang.
2.
een fragment waarin het schip de Terra Nova zich een weg baant door kruiend ijs tot het niet verder kan omdat het ijs te dik wordt. Spullen worden uitgeladen voor vervoer naar het basiskamp: honden, paarden, spullen, dingen. Dan zie je ineens één van de bemanningsleden met een kat in de sneeuw staan. De kat is de scheepsmascotte. De kat doet allerlei trucjes. Zo springt hij twee meter de lucht in om vervolgens door een hoepel te vliegen. Het kan ook zijn dat de man een cirkel vormt met zijn armen, mijn geheugen laat me hier in de steek en waarom zou je een hoepel bij je hebben. Ongelooflijk grappig moment. Katten doen geen kunstjes, zeker niet op commando. Het hoepelspringen moet gebeurd zijn terwijl iemand toevallig stond te filmen.