Ann doet veel research. Als danser lijkt me dat interessant. In het geval van The Red Piece betekent het dat hij twee weken bezig is met flamenco onder leiding van een flamenco-coach, twee weken met touw, onder leiding van iemand die fantastisch kan rijgen en knopen. Hij leert haken en breien. Hij is in staat een jurk, top en trui te maken, sterker, hij doet dat. Hij krijgt al die informatie, al dat materiaal, al die kennis in zijn schoot geworpen.
Lang blijft onduidelijk hoe de verschillende werelden bij elkaar komen, waar ze botsen of kruisen. Hoe Ann al dat materiaal vertaalt, theatraal en choreografisch. De choreografie krijgt pas laat definitief vorm. ‘It could have been different,’ zegt Ann op een gegeven moment. Het is steeds anders. Frustrerend voor de dansers. Dansers willen de diepte in – in hún werk, niet dat van Ann.