Mijn overlevingsinstinct leidt me altijd naar musea, zoals mensen in de oorlog schuilkelders in vluchten. – María Gainza
Een collega leest met studenten Zhuang Zi, vraagt hen in overweging te nemen het boek bij een boekhandel te kopen, niet online. Ik ben dol op bol.com. Sinds vier dagen is ene Tobias er actief, een boekenredacteur die kleiner wil gaan wonen en daarom zijn in de loop der jaren door uitgevers opgestuurde bewijsexemplaren verkoopt, zijn profiel geeft een inkijk in het vak: ‘als nieuw’ betekent ongelezen en in puntgave conditie. Hij heeft nog niks verkocht, zo lijkt, in ieder geval geen reputatie opgebouwd. Ik bestel Oogzenuw van María Gainza. In De twaalf zintuigen stelt Soesman dat het oog zich anders vormt dan de overige zintuigen. De hersenen zelf worden nieuwsgierig, puilen uit, gaan op weg om een zintuig te vormen. Als je in een oog kijkt, bots je op hersenen. Ik zie met een schuin oog dat Zhuang Zi, digitaal, slechts 9 euro kost. Ik verlang zo naar lezen, herlezen. Goede eigenschappen berokkenen ellende. Liever een nutteloze boom, te krom voor een paal, te knoestig voor een deur, te vol met spleten voor een plank van een doodskist, dan een nuttige. Die boom is door de hemel bestemde jaren blijven leven en inmiddels zo groot dat je in zijn schaduw verkoeling vindt en prima kunt nietsdoen.