Probably every vice was once a virtue. Will Durant (Lessons of history).
Er was een tijd waarin roken niet ongezond was.
Als ik behalve fysiologische (boom, reptiel, vis) ook spirituele en morele ontwikkelingsstadia herberg, dan ben ik in staat tot doden (jagen), bukken en dragen (verzamelen), zweten, wachten, tegenslag verwerken (landbouw), monotonie ondergaan, op de klok leven (industrialisatie).
De aarde is één grote barometer.
Als het goed gaat met bomen en vissen gaat het goed.
Welke idioot vervuilt zijn eigen nest? Oh, law of paradox…
The more rational the world becomes, the more irrational the outcome. Will Durant zegt, goodness gets no favours, the final test is survival. Caroline Myss zegt, it’s not a big deal to hear guidance. It’s a big deal to respond to it.
Je kunt stoïcijn worden of de blik afwenden maar dan zie je de zes witte vlinders niet die samen een zwerm vormen, ze maken patronen in de lucht, ze dwarrelen als blaadjes zonder boom zonder wortels voor onze ogen. Hoe kun je niet in constant awe zijn? zegt Caroline Myss.
Ze zegt, in een podcast die acht uur duurt, en waarnaar ik luister omdat ze me inspireert, dat ze werkt aan een boek over biologie, theologie, ecologie. Dat ze hoopt dat ze het afkrijgt. Knowledge and fact is één ding. Het gaat om synthese (wijsheid).
Het volgende ontwikkelingsstadium: interconnectedness. Integration.
What’s in the one, is in the whole. Ergo, what you do to the one, you do to the whole. That’s why monotheistic religions wil evaporate. Not without a bang probably. Time’s up. People who have it all (power, money, control) do not want to change. People do not want to change.
Mijn reptielenbrein, mijn zoogdierenbrein, vecht intussen met mijn prefrontale cortex terwijl ik een wolkentoetje neem, cacao, room, suiker, caramelsmaak. Lucht, ik eet lucht. Tel tot vijf, maar dan teruguit, zegt Mel Robbins, begin bij vijf, het brengt je in je prefontale cortex, want het is moeilijk, en op 1 is er actie.
Andersom werkt niet, je telt tot in het oneindige, je denkt alleen maar.