Het hondje draait vier maal om haar as
voor te gaan slapen op haar kussen
doordat het onkruid en het gras
destijds nog niet plat genoeg was.
Maar ach dat is allemaal intussen
nu al miljoenen jaren voorbij.
En zo is het op kortere schaal met mij.

Ik beweeg mij vaak in vele
oud historische gebaren.
Noem ze dus maar rituelen.
Zo strijk ik soms mijn lange haren
(allang verdwenen) uit mijn gezicht,
baad eerst mijn hals en dan mijn benen
en rijm in elk gedicht.

Wat ik een halve eeuw geleden
om 1 reden heb geschreven
zal mij om een andere reden
nog een jaar of twee, weet ik hoeveel
jaren kunnen overleven.
Ik noem ook dat ritueel.

Leo Vroman
Soms is alles eeuwig
Querido (2009)