Nothing is forgiven. Documentaire over het verhaal van activiste en journaliste Zineb El Rhazoui die haar thuisland Marokko ontvlucht na de Arabische Lente. In Parijs start ze een nieuw professioneel leven op de redactie van Charlie Hebdo. Voor het eerst in haar carrière kan zij werken in volledige vrijheid, zonder censuur en omringd door vrije geesten. Tot op 7 januari 2015 de terreur genadeloos toeslaat. Zineb was zelf toevallig op vakantie, maar verliest vele collega’s en vrienden. Haar leven neemt daarna een radicale wending, van gecensureerde journaliste in Marokko tot de meest beschermde vrouw van Frankrijk.
[We zijn in oorlog, zegt ze, er is niet één Islam, over welke heb je het, iedereen kan een stuk tekst nemen. En ik denk na het zien van Nothing is forgiven, we zijn in oorlog, of in ieder geval ik ben in oorlog, ik zie onvoldoende het geluk in om als vrouw in Nederland, een rechtstaat, geboren te zijn, ik neem het als vanzelfsprekend aan, maar dat is het niet, ik zal er in één van de toekomsten die voor ons ligt voor moeten strijden. Vrouwen zijn vee, je kunt met hen doen wat je wilt. De opsomming van al die aanslagen in Frankrijk. Ik was alweer over tot de orde van de dag, maar die orde is er niet, ik wil het geen orde noemen. Wikipedia: In 2016, Mohamed Lahouaiej-Bouhlel drove a truck into crowds during celebrations in the city of Nice. 86 people were killed and 434 injured along the Promenade des Anglais. Op de Nederlandse wikipedia: Op 14 juli 2016 werd de viering van de nationale feestdag in Nice verstoord door een aanslag van een chauffeur die met een vrachtwagen op de feestende menigte inreed. In de documentaire leest ze een bericht voor vanaf haar telefoon: er stonden veel kinderwagens.]