Het antwoordapparaat lag – uitgevonden en wel – jaren op de plank. Men was bang dat men minder zou bellen als men wist dat iemand het gesprek kon opnemen. In de begindagen werd veel heimelijk gebeld.
Ik heb een boek gelezen met zeer korte verhalen (Het boek der omhelzingen, Eduardo Galeano). Een dag later lees ik in de krant dat A.L. Snijders de uitvinder van het zeer korte verhaal is.
Who will generate some friction against what is being told? Who will let the sentences get some traction and complexity? Who will examine the act of storytelling in the story? The misrememberings? – Vanishing Point, Ander Monson
Een kikker heeft een worm te pakken. In eerste instantie was ik blij met de kikker. Ik had een vijver gemaakt, in de hoop op kikkers, er zaten er meteen drie. De kikker werkte de worm naar binnen. De kat keek, net als ik, naar dit tafereel, we moesten wel kijken, omdat de worm zo dik was en zo lang, en wat gebeurde serieus – met hikbewegingen werkte de kikker de worm naar binnen. Plots begint de kikker te stuiptrekken. Met alles wat de worm in zich heeft wurmt hij zich – drie keer de lengte van de kikker, dik als een worstige mensenvinger – een weg naar buiten.
Ander Monson heeft het over ‘saturating reality with queries’.
Op youtube knippen mensen scenes uit televisieseries. Ze comprimeren een seizoen van 13 afleveringen tot een montage van 19 minuten. Alsof je de boog meteen wil zien knappen. Alsof je alleen de vulling eet. De uitvinding van suikerfilmpjes.
Rose Hobart (1936) is a 19-minute experimental collage film created by the artist Joseph Cornell, who cut and re-edited the Universal film East of Borneo (1931) into one of America’s most famous surrealist short films. Cornell was fascinated by the star of East of Borneo, an actress named Rose Hobart, and named his short film after her.
To make the 77-minute film less tedious from repeated viewings by himself and his brother, Cornell would occasionally cut some parts, rearrange others, or add pieces of nature films, until it was condensed to its final-length of 19 minutes, mostly featuring shots of the lead actress, whom Cornell had become obsessed with.
Joseph Cornell is de uitvinder van vidding terwijl ik dacht dat dat een internetfenomeen was. Dit lees ik niet op wikipedia, maar in een fantastisch boek, Bluets, van Maggie Nelson. Ik denk dat zij deze informatie van wikipedia heeft. Je kunt dingen verwijderen omdat je de ander niet wil vervelen, of jezelf.
‘Waarom heb je niet gefilmd?’ – als ik over de kikker vertel. Het verhaal duurt te lang. Ik vertel het niet goed. Het beeld van de kikker staat op mijn netvlies, het staat alleen daar, nergens anders, ik krijg het niet bij haar. Hebben kikkers oren? Hoe lang kunnen ze zonder zuurstof?
Ander Monson vergelijkt internet met de World’s Largest Ball of Paint. Zet een filmpje of iets anders online en het aankoeken begint: videoresponses, reacties, views.
De Word’s Largest Ball of Paint is een bal met duizenden lagen verf, één voor één geverfd, een flink aantal daarvan door Glenda Carmichael, de vrouw van Mike, die ermee begon, toen hij een baseball verfde. De bal groeit en groeit, tot hij onder de zwaartekracht bezwijkt. Je kunt de bal bezoeken, in Alexandria, Indiana (roadsideamerica.com/story/9792). Het is een ding dat zichzelf in stand houdt, mensen gaan inderdaad die bal bezoeken en een laag verven.
Wikipedia wordt geredigeerd door inclusionisten en deletionisten. Mensen die artikelen zonder bronnen willen deleten, en mensen die toleranter zijn. Ander Monson smokkelt dingen wikipedia in, hij is een inclusionist, hij vindt iets uit.
De kikker stikt in de worm, de vorm.