Han Lips, televisierecensent in het Parool, noemde televisie onlangs een allesbrander, een medium dat nationale roem verschaft, maar diezelfde roem hooguit één seizoen laat voortduren. Hij had het over Barbie, Sterretje en Jokertje. Ik weet nog dat ik geschokt was toen ik ontdekte dat Han Lips geen mens was van vlees en bloed, maar een fictief karakter, een verzamelnaam, zelf een soort allesbrander, een warm plekje voor een wisselende groep schrijvers. Niet dat ik weet waar ik op dat moment was of alles om me heen vergat, maar toch geschokt. Het voelde als een persoonlijke teleurstelling, de wetenschap dat Mevrouw Lips niet bestaat. Dat zij een stijlfiguur is. Van televisie verwacht je eerder dat iets fake is, dat woorden niet afkomstig zijn van degene die ze opleest, dat woorden gepresenteerd worden. Dat de krant een fictieve televisierecensent in dienst heeft schokte mijn wereldbeeld. Welke Han Lips* feliciteerde 10 mei 2011 De Wereld Draait Door met het winnen van de Nipkow-schijf? Hoe verhoudt een lezer zich tot een meerkoppig mens?

*Lips, Han – Paul Arnoldussen, Jos Bloemkolk, Hans Hoekstra, Theodor Holman, Mary Ann Lindo, Mark Moorman, Matthijs van Nieuwkerk, Fred Vermeulen en Peter Vermij (bron: Nationaal Pseudoniemen Archief)