Kunst is vaak zo veraf. Wat te doen? Van een afstand bewonderen? Kopiëren? Opeten? In The Onion (1996) eet Marina Abramovic een rauwe ui met schil terwijl de tranen haar in de ogen springen. The Onion is kunst die je thuis kunt nabootsen, waarvoor je alleen je lijf nodig hebt en uithoudingsvermogen (die laatste eigenschap maakt het dan weer lastig). Enkele van Abramovic’ performances: Herhaaldelijk haar naakte lichaam tegen een pilaar werpen (met als doel die pilaar stukje voor stukje te verschuiven). Met een metalen borstel en kam haar haar kammen, 50 minuten lang, waarbij de borstel hoorbaar langs de hoofdhuid schraapt. Naakt een smalle doorgang versperren, waardoor mensen die er langs willen zich tot haar wenden en haar lichaam aanraken of zich van haar afwenden en haar lichaam aanraken. Het aardige is dat Marina Abramovic een kwart eeuw later over haar performances zou zeggen dat ze in die tijd (jaren zeventig) van mening was, dat kunst verontrustend zou moeten zijn ‘rather than beautiful’. Maar dat ze inmiddels van gedachten is veranderd. ‘At my age now, I have started thinking that beauty is not so bad.’