De logger heeft het geduld niet van de zoekende essayist die een tekst pas publiceert als hij klaar is, hem ontbreekt de geremdheid van de dagboekschrijver die alleen voor zichzelf schrijft. Hij geeft vorm, hij logt de dagen, peilt het leven, de wereld, de mensen, de dingen erin, maar oh mijn god – there’s dus real people involved en het kenmerk van echte mensen, vol leven: die praten terug. Ze praat terug. Gelukkig weet ze wat schrijven inhoudt. Het is niet echt. Dit is niet echt. Dit gebeurt niet. Alles valt te bezweren. Dat doen woorden, daarvoor heb je ze.