Dan heb je ook nog kunst op podia, waarvoor je moet klappen als het afgelopen is. Je zit in een donkere zaal en als je pech hebt kun je niet weg, omdat er juist op de avond dat jij er bent maar een paar toeschouwers zijn komen opdagen. Je neemt het leed op je en blijft zitten. Er moet iemand klappen. Je klapt voor twee. Dat is zo fijn aan schrijven – bezoekersstatistieken zijn eenvoudig te negeren. Als het klaar is, druk je op publish en daarna is alles weer bij het oude. Je gaat naar de keuken en doet de afwas. Daarna lees je een boek.