Wij zijn kijkdieren geworden, schrijft Belcampo, en niet langer snuffeldieren. Wat kwam eerst, de kip of het ei? Gingen we rechtop lopen, en hadden we ogen nodig, of hadden we ogen, van voren, en gingen we rechtop lopen? Ik geloof dat je elke bewering tot een geloofwaardig einde kunt brengen, alles is denkbaar, het gaat erom welk pad je loopt, en welke kant op. Dat kijken belangrijk is, is een gedachte die zich afgelopen jaar heeft vastgezet. Universum, evolutie wil dat we kijken, dat we overal camera’s ophangen.

Dat de mens niet langer een snuffeldier is, geloof ik niet. Zijn we niet allemaal everzwijntjes die het web afstruinen op zoek naar truffels? Mijn kleine theorie: zoals elk nieuw medium alle vorige media opslokt (internet: televisie, boekdrukkunst, radio, film), zo slokt de mens alle vorige mensen op. Dezelfde grijporganen waarmee ik mijn tablet vasthoud en deze informatie vind, zijn de organen die ervoor zorgden dat we in bomen gingen leven, en gele appels gingen plukken.