Valeria Luiselli heeft ontdekt dat haar buren een kleurloos bestaan lijden, even kleurloos als zijzelf: ze hebben allemaal computers, zodat er nooit echt iets gebeurt in hun levens. Ze schrijft, de computers, tegenwoordig is dat algemeen bekend, zijn de grote moderne vijand van het voyeurisme. Vanaf het moment dat deze apparaten op onze bureaus werden geplaatst begon een onomkeerbaar proces van degeneratieve aard, en werd de mogelijkheid geschrapt dat mensen iets interessants doen voor het oog van de glurende buur. Sinds de intrede van Facebook is het ondenkbaar dat iemand in zijn woonkamer een misdaad begaat of een goede (oké: een mooie, smakelijke) affaire begint. Er bestaan geen indiscrete vensters meer die uitkijken op andermans leven, want alles speelt zich af in die kleinere, bedachtzame en hermetische windowtjes op het beeldscherm van onze computer. – Valse papieren, Valeria Luiselli (vert. Merijn Verhulst)